Angiotensine II-receptortype 1-antagonisten (AT1-antagonisten) of, iets korter, angiotensineantagonisten, zijn geneesmiddelen die de werking blokkeren van angiotensine II, een hormoon dat de spieren rondom de bloedvaten doet aanspannen zodat de vaatdruk omhoog gaat. Dat kan bijdragen tot hoge bloeddruk. AT1-antagonisten werken dat proces tegen door de bloedvaten juist te verwijden en zo de bloeddruk te verlagen en het hartfalen te verminderen. Daarom worden de middelen uit deze groep, waaronder irbesartan, candesartan, losartan, valsartan, telmisartan, eprosartan en olmesartan, voorgeschreven om een hoge bloeddruk te verlagen en ter behandeling van hartfalen, evenals ter preventie van nierfalen bij mensen met diabetes of hoge bloeddruk. Omdat AT1-antagonisten een effect hebben dat lijkt op dat van ACE-remmers (ACE staat voor angiotensineconverterend enzym), worden ze vaak gebruikt bij mensen met chronisch hartfalen die geen ACE-remmers kunnen verdragen.Maar uit recente onderzoeken zijn enkele verontrustende problemen gebleken met de AT1-antagonisten. Hoewel ze door meer patiënten beter verdragen worden dan ACE-remmers, kunnen de bijwerkingen ernstig zijn en bij sommige patiënten leiden tot paradoxale effecten. Dat wil zeggen dat ze in sommige gevallen de aandoening veroorzaken waartegen ze nu juist zouden moeten werken: hartaanval en nierfalen. HartaanvalHet lijkt erop dat in het geval van de AT1-antagonisten antihypertensieve werking wordt verward met bescherming