De medische wereld steekt graag de loftrompet over de reguliere behandeling van hartziekten, omdat dit waarschijnlijk de enige degeneratieve ziekte is waarvan het aantal sterfgevallen dalende is. Maar die zelfingenomenheid is wat prematuur. Hartziekten zijn nog steeds doodsoorzaak nummer één in het Westen. Zo’n 40 procent van de sterfgevallen is eraan te wijten. In het hoofdartikel van deze maand valt te lezen dat er elke 37 seconden een Amerikaan overlijdt aan zijn hart. Daarom wordt in het Special Report van deze maand eens dieper ingegaan op de geneeskundige behandeling van hartziekten, om te zien waar het precies fout gaat. De conclusie is behoorlijk verbluffend: doordat de geneeskunde het cholesterolgehalte als de boosdoener beschouwt, richt ze in feite haar pijlen op de eigen soldaten. In plaats van de vijand blijkt cholesterol juist het belangrijkste middel te zijn dat het lichaam op het laatste moment inzet om het hart-/vaatstelsel te herstellen. In mijn beleving is hartziekte vooral een ziekte die verband houdt met emotionele pijn. De beroemde Amerikaanse hartspecialist dr. Dean Ornish ontdekte al eens dat roken, overgewicht, een sedentaire (zittende) leefstijl en een voedingspatroon met veel vet slechts de helft van het aantal hartziekten konden verklaren. Niet één risicofactor is zo