In Oeganda is met alle goede bedoelingen een initiatief gestart om mensen voor te lichten, zodat ze beter doordachte keuzen kunnen maken voor hun gezondheid.1 Of is het juist niet de bedoeling om mensen te informeren? Stel je voor, ik ben dokter in Oeganda. Dat is misschien het laatste wat je begrijpt de komende minuten, maar ik ga toch verder. Als ‘arts’ heb ik de zware en eerlijk gezegd nutteloze wettelijke plicht om ‘geïnformeerde toestemming’ (informed consent) van je te krijgen. Dat betekent dat een arts alle behandelopties, zowel standaard- als alternatieve behandelingen, met je moet doornemen, plus de voor- en nadelen ervan en de kans op slagen. Daarna beslis je welke behandeling je wilt. Alsof je dat zou kunnen! Gelukkig doen we dit allemaal niet. In plaats daarvan gooien we, vijf minuten voordat we met de behandeling beginnen die naar mijn mening het best voor je is, een document van 48 bladzijden bij je op schoot, waaronder jij je handtekening zet op pagina 45 (de laatste drie pagina’s zijn de kleine lettertjes over je mogelijke dood, ik ben niet verantwoordelijk. Daarop hoef je alleen je paraaf te zetten). Het is allemaal voor je bestwil, echt waar. Geneeskunde is erg