Latente infecties zijn infecties die niet actief zijn (of lijken), niet direct te zien zijn of alleen aanwezig zijn als potentiële bron. Zo kan tuberculose jarenlang aanwezig zijn en pas actief worden als bijvoorbeeld de voeding of het immuunsysteem tijdelijk tekortschieten1.

Ook malaria en syfilis kunnen latent aanwezig zijn. De infectie is er, maar de symptomen zijn er niet. Bij latent aanwezige tetanus worden de symptomen pas duidelijk na bepaalde prikkels. En er zijn ongeveer 20 miljoen mensen in de westerse landen die zonder het te weten een infectie met het herpes genitalis virus hebben. Ook andere infecties, zoals Creutzfeld-Jakobziekte, cytomegalovirus (CMV), Epstein-Barrvirus (Pfeiffer), hepatitis B, herpes simplex, varicella zoster (waterpokken) en adenovirus-36, om er maar een paar te noemen, kunnen lange tijd zonder symptomen in het lichaam aanwezig zijn.

Maar hoe kan er een infectie zijn zonder symptomen? Die vraag kunnen we ook anders stellen: hoe komt het dat sommige infecterende organismen het immuunsysteem van het lichaam weten te ontlopen? Dat komt doordat sommige ziekteverwekkers cellen produceren waarmee ze het lichaam kunnen binnendringen zonder dat ze herkend worden (carrier cellen). Ze worden dus niet vernietigd door de T-cellen van het immuunsysteem. Andere cellen infecteren op plaatsen, zoals de hersenen of zenuwen, waar het immuunsysteem een beperkt bereik heeft.

De bevolkte mond

Een favoriete ingang voor dit soort ziekteverwekkers is de mond, waardoor een scala aan bacteriën, schimmels en virussen hun weg vindt tot in het lichaam. De mond is tijdens ons hele leven de kwetsbaarste toegang voor ziekmakende invloeden van buitenaf. Wanneer iemand dan ook nog kwik (amalgaam), tin, vanadium of nikkel in de mond heeft, eventueel gecombineerd met goud, wordt hij nog vatbaarder voor latente infecties.

Latente infecties liggen vaak aan de basis van een ernstige chronische ziekte die bepaald wordt door de immuunrespons, zoals progressieve multifocale leuko-encefalopathie, een snel voortschrijdende ziekte van de spieren en zenuwen, en zoals subacute scleroserende pan-encefalitis, een zeldzame progressieve hersenaandoening die ontstaat door een abnormale immuunrespons op het mazelenvirus. Men denkt zelfs dat die laatste infectie in sommige gevallen wordt aangewakkerd door het BMR-vaccin 2.

Er zijn vaak specifieke factoren die het voor bacteriën of schimmels gemakkelijker maken om een latente infectie en op termijn de bijbehorende ziekte te veroorzaken. Ook bepaalde chemische stoffen en zware metalen kunnen het pad effenen voor latente infecties en hun gevolgen. Zo kan Chlamydophila pneumoniae arteriosclerose uitlokken als een latente infectie de endotheelcellen bereikt (de cellen van de binnenbekleding van bloedvaten)3,4.

Dringt een schimmel of bacterie cellen zoals leukocyten, lymfocyten en macrofagen binnen, dan wordt de immuunrespons verzwakt en kan er een auto-immuunziekte opgeroepen worden 5,6.

Er is een verband aangetoond tussen parodontitis (tandvleesontsteking) en een vier keer zo hoog risico van een vroeggeboorte, een bijna drie keer zo hoog risico van een laag geboortegewicht en een vijf keer zo hoog risico van een vroeggeboorte met te laag geboortegewicht7.
Als aërobe (zuurstofbehoevende) bacteriën zich in het lichaam vestigen als latente infectie, worden de mitochondriën (‘energiecentrales’) van de cellen aangetast, waardoor de hormonale balans en het energiemetabolisme verstoord kunnen raken, aangezien de cellen ‘ademen’ via de mitochondriën 8.

Behalve een latente infectie kunnen er andere ziekteverwekkers in het tandvlees of de mond zitten met asymptomatische, schadelijke effecten voor het hele lichaam:

• afzetting van zware metalen in de tanden en de tandwortels;
• afbraak van botweefsel rond transplantaties;
• verkeerd staande tanden;
• onvolledig gevulde wortelkanalen;
• cysten en granulomen bij de tandwortels;
• lichaamsvreemd materiaal zoals ingekapselde stukjes metaal, of een achtergebleven stukje tandwortel na een extractie;
• aandoeningen van de neusbijholtes of van het kaakgewricht.

Bij onderzoek naar een ‘stille’ infectie loont het dus met de mond te beginnen. De eerste stap in zo’n onderzoek is een evaluatie met behulp van een vragenlijst en een Röntgen-panoramafoto van het gebit (niet ouder dan drie maanden), genomen door een tandarts of kaakchirurg die tevens klinisch ecoloog is. Beide worden onderzocht op individuele risicofactoren waarna een toegespitst onderzoek kan plaatsvinden met de nieuwste diagnostische middelen. Dat levert vaak succes op in gevallen waarin vele andere benaderingen al gefaald hebben.

BRONNEN:
1 Nature, 2000, 406; 735-738
2 Latent Virus Infections, online op http://virology-online.com/general/latent_virus_infections.htm%202007.08.30>
3 N Engl J Med, 1999; 340: 115-126
4 Japn Med News, 2005; 425: 25-32
5 Kobayashi T. New Era of Individual Cancer Prevention and Treatment. Japan: eigen beheer, 2006: 170-171
6 J Integrative Med, 1998; 2: 4-5
7 J Periodontol, 2003; 74: 1764-1770
8 PloS Med, 2005; 2: e233

Geheime tekenen

De verschijnselen die hierna staan opgesomd, leveren vaak geen diagnose op. Ze kunnen dan ook wijzen op een latente infectie. Dit zijn ze:

• slecht geheugen en concentratietekort;
• uitputting, verminderde efficiëntie, verlaagde vitaliteit;
• slecht slapen ondanks voortdurende vermoeidheid;
• maagdarmklachten;
•  hartkloppingen of paniekaanvallen;
• verhoogde gevoeligheid voor pijn of temperatuurveranderingen;
• libidoverlies.