De moderne geneeskunde behandelt leermoeilijkheden als een vorm van ‘zieke hersenen’. Maar een aantal veelbelovende alternatieven maakt duidelijk dat deze problemen voortkomen uit de ontwikkeling van de hersenen of van het lichaam en dat zij gemakkelijk te verhelpen zijn. Engeland verkeert in de greep van een epidemie. Er is een ontstellend aantal van 1,5 miljoen kinderen die een leerprobleem hebben. Dat is ongeveer een op elke vijf kinderen in het Verenigd Koninkrijk. In Amerika en Nederland ligt dat aantal ongeveer even hoog. De term ‘leermoeilijkheden’ omvat in hoofdzaak vier aandoeningen: dyspraxie (beperkt onvermogen om doelbewuste handelingen uit te voeren), dyslexie (onvermogen om te lezen), stoornissen in het autismespectrum en ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder). Hoewel psychologen graag onderscheid maken tussen deze vier groepen stoornissen, hebben veel kinderen in de praktijk last van meer stoornissen tegelijk, bijvoorbeeld dyspraxie gecombineerd met een stoornis in het autismespectrum of ADHD met dyslexie. Dit wijst erop dat deze stoornissen mogelijk te wijten zijn aan een algemeen probleem in de hersenen. Hiermee wordt het probleem voor het individuele kind alleen maar groter. En vaak verhult de kale diagnose het algemene karakter van de handicap. Het is niet simpel een kwestie van problemen met lezen (dyslexie) of