De geneeskunde weet zich geen raad met de ziekte van Alzheimer. Hoewel er soms ophef is over een nieuwe, wonderbaarlijke doorbraak, is tot op heden geen enkel medicijn in staat gebleken de langzame maar onvermijdelijke plundering van iemands identiteit een halt toe te roepen. Daar is een goede reden voor. Het probleem is dat de conventionele geneeskunde niet goed weet waardoor alzheimer wordt veroorzaakt, en dat komt doordat wat wij ‘alzheimer’ noemen, niet één enkele oorzaak heeft. De hersenen hebben een gezonde hoeveelheid tubuline nodig: een eiwit dat nodig is voor de vorming van zenuwweefsel in onze hersenen. Zonder voldoende tubuline worden boodschappen in de hersenen niet goed doorgegeven. Het etiket alzheimer wordt gebruikt als artsen in de hersenen zogeheten neurofibrillaire tangles en seniele plaques aantreffen: die verstoren de communicatie tussen zenuwcellen en staan een gezonde hersenfunctie in de weg. Maar de oorzaken van de communicatiestoornis in de hersenen lopen zo uiteen dat het eindresultaat een verzameling problemen is waarvoor we nog steeds de juiste naam niet hebben gevonden. Het wordt tot op heden ‘de ziekte van Alzheimer’ genoemd. Maar alzheimer is niet echt een ‘ziekte’, eerder een symptoom van heel langzame vergiftiging. orzaak nummer één is metaalvergiftiging, die ontstaat