Zonder dat we het merken, voltrekt zich een revolutie in de tandheelkunde. Tot op heden gaan tandartsen te werk alsof tanden uit niet-reagerende stoffen bestaan, die helemaal losstaan van de rest van het lichaam. Tandartsen gedragen zich vaak als timmerlui of bouwvakkers: ze boren en hakken in tanden, en trekken ze uit alsof het om rottend hout gaat. Ze gaan ervan uit dat het tandbederf, als dat eenmaal is ingezet en de tand verrot is, nog maar op één manier kan worden verholpen: alles wat verrot is opruimen, en wat er over is proberen te redden. De belangrijkste middelen die ze daarvoor hebben, zijn het gat met amalgaam of composiet vullen, het implanteren van een kunsttand of, als het om een wortelkanaal gaat, de zenuw weghalen en de boel opvullen met een speciale vulling. Zoals u in de vorige editie van Medisch Dossier kon lezen, is ozon – dat wonderlijke goedje dat uit drie moleculen zuurstof bestaat – bezig aan een opmars in de geneeskunde, omdat het infecties bestrijdt en het lichaam helpt zichzelf te herstellen. Maar ozon blijkt ook te kunnen worden toegepast op tanden en tandvlees, met verbazingwekkende resultaten. Als tandbederf in een vroeg stadium met ozon wordt