Twee reusachtige industrietakken bundelen hun krachten om de cholesteroltheorie overeind te houden.Van binnenuit wordt de geneeskunde aangevreten door het feit dat artsen soms twee heren dienen: de patiënten en de aandeelhouders in de farmaceutische industrie. In een ideaal kapitalistisch systeem hoeft dat geen probleem op te leveren. Daarin worden namelijk de allerbeste middelen het populairst omdat ze het best werken, en worden de producent en diens aandeelhouders dus beloond.Helaas opereert de geneeskunde echter niet als een vrije markt. De patiënt – of, in marketingtermen, de consument – heeft helemaal geen keuze. In zijn plaats neemt de dokter, in de rol van de expert, de aankoopbeslissing. Dat doet hij soms op basis van marginale of zelfs totaal afwezige bewijzen. En aangezien de weg naar de markt via deze dokters verloopt, maakt de geneesmiddelfabrikant daar gebruik van. Hij sponsort ‘onderzoeken’ die nauwelijks meer zijn dan pr, hij organiseert ‘conferenties’ in exotische oorden, hij ‘sponsort’ de spreekkamer van de dokter met gratis pc’s en andere kadootjes. Ook betaalt hij de dokter voor deelname aan ‘marketingtrials in een vroege fase’: een effectieve manier om een nieuw middel te lanceren.De waarheid en de wetenschappelijke methodiek worden verdraaid en uiteindelijk mooier voorgesteld om de verkoop van