De farmaceutische industrie is spectaculair de mist ingegaan met alzheimer. Dit werd onlangs nog eens bevestigd toen de Amerikaanse medicijnenfabrikant Ely Lilly and Co in november 2016 aankondigde dat zijn veelbelovende geneesmiddel tegen alzheimer, solanezumab, toch niet goed uit een klinische studie was gekomen. Volgens de farmaceut richtte het middel zich op een voorstadium van amyloïde plaques, clusters van eiwitten in de hersenen die beschouwd worden als een kenmerk van alzheimer. The New York Times stelde toen dat het verwijderen of voorkomen van een samenklontering van eiwitten met medicijnen nog niet betekent dat de patiënten er wat aan hebben, namelijk dat het ook echt een aantal symptomen van dementie vertraagt of tegenhoudt.
Alzheimer wordt – in tegenstelling tot diverse andere vormen van seniliteit – vastgesteld aan de hand van fysieke schade aan de hersenen. Bij patiënten met alzheimer treedt bijvoorbeeld een beschadiging aan het tubuline op, het eiwit dat nodig is voor gezonde zenuwuitlopers of gezond zenuwbindweefsel. Dit leidt tot ‘een kluwen van zenuwuitlopers’, waarbij in elkaar gedraaide vezels binnen in zenuwcellen de koppeling van signalen in de hersenen beletten.
Maar dan praat je over het eindresultaat. De geneeskunde kan alzheimer moeilijk behandelen omdat het wellicht geen specifieke ziekte is met kenmerkende symptomen. Het zou weleens kunnen dat mensen lijden aan een hersenvergiftiging uit verschillende bronnen.
Een aantal omgevingsfactoren kan namelijk schade aan de hersenen veroorzaken, vooral zware metalen zoals aluminium en kwik, vaak uit amalgaamvullingen.
Een recent overzicht van alle bewijzen voor de giftigheid van kwik liet zelfs zien dat de concentratie van kwik in de hersenen samenhangt met het aantal amalgaamvullingen in de mond. Hoe meer vullingen, hoe groter de hoeveelheid kwik die in de hersenen is opgeslagen. Mensen die willen stoppen met roken zijn er nog slechter aan toe; als ze amalgaamvullingen hebben en nicotinekauwgum kauwen, zou het kwikniveau in hun lichaam op de lange duur weleens met de factor tien kunnen stijgen.1
Er is ook bewijs dat de kwikdampen die vrijkomen bij het kauwen ingeademd worden en in de longen terechtkomen. Daardoor komt het kwik snel in de bloedbaan terecht, en dus ook in de hersenen.2 Zeker zeven grote producenten van amalgaam waarschuwen dat amalgaamvullingen een negatieve invloed op je geestestoestand en je humeur kunnen hebben.
Dat er een verband is tussen aluminiumvergiftiging en de ziekte van Alzheimer, wordt weliswaar onderschreven door nieuw bewijs, maar in dierproeven op de Universiteit van Kentucky veranderde er niets aan het tubuline bij ratten die aluminium gevoerd kregen. Bij de ratten die kwik kregen werden wel minder tubulinen gevonden, net als bij alzheimerpatiënten het geval is.
Maar wat voor dieren geldt, gaat nog niet altijd op voor mensen, al hebben onderzoeken van de Universiteit van Calgary in Canada ook aangetoond dat kwik zowel bij ratten als apen duidelijk een vermindering van tubulinen veroorzaakt.3
Er zijn bewijzen te over dat aluminium een rol speelt bij de ontwikkeling van alzheimer. Wellicht zijn de hersenen gevoelig voor de afzetting van aluminium door een gebrek aan beschermende mineralen als zink en selenium en een teveel aan kwik. Of misschien is het simpelweg zo dat zowel aluminium als kwik eraan bijdragen.
Aluminium zit overal in: in ons water en in sinaasappelsap uit een pak, in onze voeding, in cosmetica, medicijnen, deo’s, kookgereedschappen en frisdrankblikjes.
Toch is dat nog niets vergeleken met de dosis kwik waaraan de hersenen worden blootgesteld als je nicotinekauwgun kauwt en de dampen inademt.
Kwik en aluminium zijn langzaam werkende gifstoffen die beslist van grote invloed zijn. Maar er is meer. In ons hoofdartikel op pagina XX zegt Marilyn Glenville dat de enkelvoudige suikers in ons voedsel de meest onderschatte gifstof zijn, die ook nog eens overal in voorkomen. Het bewijs dat nu op tafel ligt duidt erop dat alzheimer eigenlijk ‘diabetes type 3’ is, waarbij het lichaam, dat dagelijks aan een suikerlawine wordt blootgesteld, het vermogen verliest om de insuline in de hersenen onder controle te houden.
Geraffineerde koolhydraten zitten tegenwoordig overal in, zodat de meeste mensen praktisch alleen maar suikers eten. Alles uit pakjes en blikjes wordt met een of andere geraffineerde suiker gemaakt. Minder of geen geraffineerde suiker eten helpt wellicht aanzienlijk bij het voorkomen van alzheimer.
De moderne geneeskunde is gestoeld op exacte indelingen. In plaats van een aandoening te zien als iets wat specifiek bij iemand voorkomt, hebben medici de neiging om een label met een organische of besmettelijke oorzaak op een ziekte te plakken.
De reden dat we alzheimer niet kunnen genezen, is dat de medische wereld erin volhardt om een ‘disfunctionerend’ chemisch stofje in de hersenen te willen herstellen.
Maar omgevingsfactoren lijken eerder de oorzaak te zijn van alzheimer. Preventie en mogelijk zelfs genezing van de ziekte zou dan simpel zijn: stop gewoon uw hersenen te verontreinigen met giftige metalen en junkfood.

[Auteur] Lynne McTaggart

[Literatuur]
1 Engl J Med, 2003; 349: 1731-7
2 J Orthomol Med, 1998; 13: 31-40
3 J Neurochem, 1994; 62: 2049-52