Zalm staat bol van de goede vetten en wordt daarom beschouwd als een gezonde supervis. Maar door de geïndustrialiseerde aquacultuur van tegenwoordig ligt er bijna alleen nog maar kweekvis in de supermarkten. Cate Montana heeft zo haar twijfels over hoe gezond die kweekvis eigenlijk is. De zalm, ook wel ‘koning der vissen’ genoemd, dwingt bij ongeveer iedereen respect af: van vissers en koks tot liefhebbers van sushi. En vrijwel iedereen is het erover eens dat het een superfood is: een van die supergezonde soorten vette vis. In de Verenigde Staten adviseren de gezondheids-autoriteiten om minstens 237 gram vis per week te eten. De Nederlandse Gezondheidsraad beveelt nog maar één portie vis per week aan, en dan bij voorkeur vette vis. Europese gezondheidsinstanties adviseren minstens twee keer per week vis te eten. Zo ook de Amerikaanse Academie voor Geneeskunde en de Amerikaanse Hartstichting. Al die instanties willen dat mensen voldoende omega 3-vetzuren binnenkrijgen, want die zijn goed voor allerlei lichaamsfuncties: ze bevorderen de werking van celreceptoren en de hormoonproductie, gaan ontstekingen en bloedstolling tegen, en verminderen de kans op hart- en vaatziekten, beroerten en andere aandoeningen.1 Maar zalm is niet alleen een belangrijke bron van omega 3-vetzuren. Het is ook een