Als osteopaat kende Sally Lansdale heel goed de beperkingen van rugchirurgie. Dus toen ze zelf een hernia kreeg, zocht ze een veiliger alternatief.  Toen Sally Lansdale in 1984 afstudeerde als osteopaat, kon ze niet vermoeden dat haar eigen lichaam haar op een dag voorbij de grenzen zou brengen van wat de osteopathie en chiropraxie destijds met succes konden behandelen.‘Ik had altijd rugpijn’, vertelt ze. ‘De meeste chiropractors hebben rugklachten door de opleiding. Eerst heb je studenten waarop je oefent en die op jou oefenen, en daarbij is het altijd een beetje zoeken naar de beste houding, ook als je net bent afgestudeerd en voor het eerst patiënten behandelt.’  Sally dacht niet te veel na over de lichte, chronische pijn in haar cervicale en lumbale wervelkolom (haar nek en onderrug). Naast haar osteopathiepraktijk leidde ze een actief leven, waarin ze veel tijd doorbracht met tennissen, windsurfen, paardrijden en skiën. Maar haar klachten werden erger. Dat gebeurde na een reeks ongevallen: een val van een paard, een ongeluk tijdens het windsurfen en een skiongeval. Ook maakte ze een auto-ongeluk mee, waarna ze een whiplash had.   ‘Elk ongeval op zich was niet ernstig, maar mijn rugpijn werd erger en vervolgens kreeg ik ischias’, vertelt Sally. Ischias is een irritatie van de ischiaszenuw, die vanuit de lage rug door de heup en de bil via het achterbeen naar de voet loopt. ‘Rechtop staan was moeilijk en ik had heel veel pijn. Toen ik tintelende en prikkelende sensaties