Het hormoon glucagon speelt een cruciale rol bij diabetes en kan een beschermende factor zijn. Dit komt door het eiwit PGC1A, dat meer invloed heeft dan we denken.
Dit blijkt uit waarnemingen in cellen van muizen dat is gepubliceerd in wetenschapstijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS). Lage waarden van PGC1A staan in verband met insulineresistentie en verhoogde waarden houden de glucoseproductie in balans in de lever. Glucagon heeft daarbij het eiwit PGC1A nodig om de reactie op insuline te reguleren.
Glucagon wordt doorgaans toegediend wanneer diabetespatiënten zogeheten hypo hebben en niet meer kunnen eten of drinken. De waarden van glucagon zijn hoger wanneer je slaapt. Het lichaam gebruikt daarbij de energiereserves die hypoglykemie ofwel een te lage bloedsuikerspiegel voorkomen.
Geen risicofactor
Veel wetenschappers veronderstelden echter dat glucagon een risicofactor was bij diabetes. Zeker als het hormoon te actief is of als het in te grote hoeveelheden wordt afgescheiden door de alvleesklier. Toch leidde activering van PGC1A niet tot een hypo, volgens auteur Aurèle Besse-Patin: ‘In plaats daarvan reageerden de muizen juist beter op insuline.’
Volgens Jennifer Estall, onderzoeker aan het Montreal Clinical Research Institute (IRCM) kan het in feite nuttig zijn om hoge glucagon en PGC1A-niveaus te hebben. ‘Zonder die hogere niveaus reageert de lever minder snel op insuline nadat je hebt gegeten waardoor het langer duurt totdat de bloedsuikerspiegel weer normaal is.’
Estall vult daarbij aan: ‘Glucagon bereidt de lever voor, zodat het orgaan beter reageert op het signaal van insuline om te stoppen met het produceren van suiker als het lichaam dat niet langer nodig heeft, bijvoorbeeld als je opstaat en je ontbijt nuttigt.’
Bron: Proc Natl Acad Sci U S A. 2019 Feb 15. pii: 201815150.