Staatssecretaris Paul Blokhuis wil deze maand een akkoord waarmee Nederland gezonder wordt. De onderhandelingen schijnen echter allerminst soepel te verlopen. Wie is er namelijk verantwoordelijk? De burger, de bedrijven of de overheid?
Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft al enigszins uitgestippeld hoe dit Nationale Preventieakkoord naar buiten moet komen. Dit blijkt uit een powerpoint in handen van NRC. Afgelopen weken zag NRC documentatie in en sprak zij met zes ingewijden over hun zorgen bij dit akkoord. Volgens de krant steggelen tientallen maatschappelijke organisaties en het bedrijfsleven al maanden over het plan met de staatssecretaris van de ChristenUnie.
Op 12 november moeten de partijen een handtekening zetten onder een akkoord om roken, alcoholgebruik en overgewicht terug te dringen. Preventie moet gaan voorkomen dat mensen ziek worden en de zorgkosten oplopen, schrijft het dagblad.
Van het voorjaar gingen de gesprekken met vijftig organisaties van start, van zorgverzekeraars, patiëntenverenigingen, gemeenten en supermarkten tot fabrikanten, horeca en cateraars. ‘We moeten naar een rookvrije generatie, minder obesitas ofwel terug naar het niveau in 1996 en geen drank voor minderjarigen en zwangere vrouwen’, is de strekking.
Maatregelen
Blokhuis hamert dat het het beste is als de partijen met elkaar eruit komen. ‘Draagvlak werkt beter dan dwang is de gedachte.’ Doordat echter veel informatie is gelekt, is het vertrouwen tussen de onderlinge partijen de afgelopen maanden sterk gedaald en is de sfeer volgens de ingewijden grimmis aan tafel.
Verschillende lobby’s aan de alcohol- en overgewichttafels bemoeilijken daarbij de onderhandelingen. Vooral de prijsafspraken liggen erg gevoelig. In augustus lekte het plan uit om de verbruiksbelasting op water en frisdrank zonder suiker af te schaffen, maar met zo’n ‘verkapte suikertaks’ gaat de industrie nooit akkoord, schrijft NRC. Dit zou in strijd zijn met de mededingingsregels omdat het de marktwerking belemmert.
Volgens het bedrijfsleven ligt de verantwoording nog altijd bij de consument, terwijl patiënten- en gezondheidsorganisaties het tegenovergestelde vinden. ‘Want hoe kun je gezonde keuzes maken, als er overal ongezonde verleidingen zijn?’ De vraag is of Blokhuis uiteindelijk ‘harde’ maatregelen durft te nemen of tot een compromis komt, waarbij wat ‘zachte’ afspraken zijn gemaakt.
Bron: NRC